پس از تصادف در محل کار ، رویاهای فروش خود را به پایان رساند ، ترک تحصیل در دبیرستان تدی واکر (کوین هارت) برای کسب GED و یافتن شغل دیگری باید در مدرسه شبانه شرکت کند. برای ملاقات با او معلم بدون مزخرف کری (تیفانی هادیش) و مدیر سابق کلاس-تبدیل شده اش ، استوارت (تاران کیلام) ، که مشتاقانه برای حل یک امتیاز قدیمی است.
سال 20 برای کمدی های استودیویی سال بسیار خوبی نبوده است ، امثال بازی Night Night ، Blockers و Crazy Rich Asians که ثابت می کند هنوز هم می توان توطئه های قوی را با خنده های مداوم و شاداب ترکیب کرد. روی کاغذ ، مدرسه شبانه - که علاوه بر اینکه توسط دو نفر از تندترین کمدین ها که امروز در کوین هارت و تیفانی هادیش کار می کنند ، عنوان می شود ، کارگردانی مالکوم دی لی را نیز در کارگردانی هیت بین المللی دختران سفر دارد - همه مواد لازم را دارد. بخشی از این روند مورد ستایش در واقعیت ، حتی یک نمره قبولی را ضبط نمی کند.
کمتر از شش نویسنده اعتبار این فیلمنامه را به خود اختصاص داده است ، که تدی واکر هارت در مدرسه شبانه ثبت نام کرده است تا پس از اتفاقی که در محل کار خود سوزانده می شود ، دیپلم عمومی برابری خود را بدست آورد ، همه این در حالی است که این راز را از نامزد ثروتمندش لیزا (هدر رفته Megalyn اویووک). دنباله ای که در آن با همکلاسی های وی ملاقات می کنیم - از جمله یک مادر ناامید اما "برکت" (ماری لین Rajskub) ، یک زندانی مهربانی در زندان (فت جو) و یک مهاجر مکزیکی که آرزو می کند هم خواننده باشد و هم بهداشت دندانپزشکی (آل مادریگال ، خنده دارترین گروه) - یکی از نکات برجسته فیلم است. اما در عجله خود برای دادن یک قطعه کوچک به هر یک از این ناسازگاری ها ، شخصیت ها همه به صورت یک نت از کار در می آیند.
کمکی نمی کند که مدرسه شب راضی باشد که وقت صفحه را روی قطعه های غیرمعمول و بی معنی هدر دهد. در حالی که هارت در گذشته توانسته است مواد ضعیف را جبران کند ، اما ضرب و شتم او به ندرت خسته کننده تر از اینجا بوده است. هادیش کمی بهتر از معلمی که دوست دارد با دانش آموزانش Spare - چه به صورت کلامی و چه از نظر جسمی - مشغول است ، اما با این که مجبور است مستقیماً برای اکثر فیلم بازی کند ، دچار مشکل شده است.
لحظاتی وجود دارد که فیلم مدرسه ای شبانه با محوریت و کاراکتر محور می توانست چشمگیر باشد. خیلی دیر فاش می کند که تدی دارای ناتوانی در یادگیری است ، روایتی روایت کننده است که با خنده های ارزان ناامید کننده بازی می کند ، و پیام های پایانی صادق بودن با خود و رفع اشتباهات گذشته ، در عین حال که ارزشمند است ، احساس نشده است. این نشانگر فیلمی است که مانند خود تدی ، میانبرهای خیلی زیادی را نیز به خود اختصاص می دهد.
درباره این سایت